Przyszedł na świat chłopiec...

i z tej okazji powstał taki torcik z 64 pieluszek, czapeczki, bucików i książeczki. W buciku znalazł się nawet aniołek na szczęście. Torcik w przyszłym tygodniu trafi do Wojtusia i jego mamy, bo jak wiadomo pieluszek nigdy dość :)

Zdjęcia gorsze niż zazwyczaj, wybaczcie ale pogoda za oknem nie sprzyjała :(

Jeszcze tylko wspomnę z innej beczki, że naprawa wózka ma się ku końcowi...niestety chyba będzie trzeba wymontować blokady kół z tego który teraz używam, a miałam nadzieję, że mi on zostanie tak awaryjnie...no ale lepiej jeden dobry niż dwa popsute.

Czy ja wspominałam, że nie odpoczęłam ani sekundy na tym wyjeździe gdzie wiozłam ramki dla dzieciaków...no nie dało się i już. Krzyżyczka też żadnego nie postawiłam. Wróciłam umordowana na maxa, ale czas spędzony baaaardzo miło i to najważniejsze. Ramki kiedy podkleiłam kolorowym tłem i polakierowałam wyglądały ślicznie, bo takie jak na zdjęciach nie skończone to nie całkiem mi się podobają. Fotek nie zrobiłam, bo kończyłam rano przed wyjazdem :)

O czym ja to jeszcze miałam....aaaaaaaaaaaaa

barbaratoja wieczko wyplatałam tak samo jak cały koszyk, nie jest ono ciągłością ścianki tylko robiłam osobno w ten sam sposób jak dno. Nie wiem czy o taką odpowiedź Ci chodziło :)

KasiaN raczej nie będę robić więcej karteczko-pudełek bo nie mam cierpliwości do tego odmierzania milimetrów i później docinam, równam, docinam, równam...nie na moje nerwy :(

dudqa ten koszyk też jest upleciony z gazet

Piwi u mnie z tym wyplataniem jest mały problem, bo puchną mi nadgarstki i mogę pleść gdzieś przez godzinkę raz na dwa, trzy dni :(

Aldona czas na wszystko mam w nocy kiedy spać nie mogę

Psotny Morsik aniołki niestety po pomalowaniu nadają się na śmietnik :( talentu do malowania to ja niestety nie posiadam :((

Mam nadzieję, że nic nie ominęłam w odpowiedziach, bo nie chciałabym aby to był tylko mój monolog :)

Jutro wybieram się w kolejną podróż :) tym razem 200km w jedną stronę. Gdzieś gdzie spędziłam cudne 5 lat dzieciństwa. Faktem jest, że jedziemy na groby, ale też w odwiedziny do mamy mojego najlepszego przyjaciela z dzieciństwa. Jeszcze tam z dzieciakami nie byłam i kiedyś by mi do głowy nie przyszło, że z własnymi dziećmi tam pojadę...sama miałam 7 lat jak tam trafiłam pierwszy raz...

Na dzisiaj to chyba wszystko...w następnym poście...Candy w Kubusiowie czas ogłosić :)

Spokojnej nocy Wam życzę i dużo Słonka na kolejne dni...a ja zmykam robić gipsiki

:*